ΑΡΩΜΑ
1.Το μικρό μπουκάλι ανοίγει.Μια συγκεκριμένη γόμα φράουλα τρυπημένη με την μύτη του μολυβιού , η οικεία μυρωδιά του ξύσματος , σπέσιαλ γαρνιτούρα σε μικροσκοπική μαγειρική διακοπών , με λάσπη και αχλάδια.Οι εποχές μυρίζουν και αυτές .Η άνοιξη έχει κάτι από ρούχα απλωμένα , που χάνεσαι μέσα σε γαλάζιες ρίγες ή μοτίβα με τέντες τσίρκο , φρούτα αποξηραμένα μέσα σε κάβες που ακούνε χαμηλά τραγούδια για μια ουτοπία αυταρέσκειας.
Το καλοκαίρι, στεγνό σα σταφίδα ζητιάνος, μυρίζει μπετόν οικοδομής που κάθισε μια πεταλούδα στις βέργες της αναμονής, ορόφου που δεν χτίζεται ποτέ.Μυρίζει κολόνια αναμεμιγμένη, με την ζέστη που ανταποδίδει η άσφαλτος όταν όλα ησυχάσουν μέσα στα κίτρινα φώτα της πόλης που δεν έχει αρχή και τέλος όπως η έρημος.Το φθινόπωρο μυρίζει όλα μαζί χρόνια πριν πακεταρισμένα, όπως τα ξερά σύκα , μυρίζει δίψα για γεναιοδωρία από τη μέρα που μικραίνει, μυρίζει τόνους βροχής που θα ξεσηκώσουν διακριτικά όλο το γιαπωνέζικο χωριό με χιούμορ.Μυρίζει λαμπάκι αναμμένο και χόρτο κομμένο, μυρίζει μέταλλο απο γυαλί πρεσβυωπίας υπαλλήλου που γερνάει στην ίδια καρέκλα.
Το φθινόπωρο μυρίζει βιντεοκασέτα.Ο γέρος χειμώνας τρώει μια καραμέλα ευκάλυπτο και ύστερα φυσάει την κρύα αναπνοή του στα κεφαλάκια.Το ουίσκι , ζεστή εσωτερική διακόσμηση, μετατρέπει το σαλόνι σε αμπάρι, αυτόν που ήπιε το περισσότερο σε ναύαρχο που τρεκλίζει καμαρώνοντας την καταστροφή του στόλου του.Ο χειμώνας μυρίζει ποτάμι άδειο και ατελείωτες μετακομίσεις, μέχρι να βρεθεί ο τόπος και η θέα.Η μυρωδιά κρατάει τους ανθρώπους κοντά, πάνω απ όλα το καλό του είδους, αν και συχνά εισβάλλει η βίαιη μυρωδιά του αίματος στα ολόγλυκα ρουθούνια.Μυρίζουν οι νύχτες διάφορα άνθη , πορτοκάλια που είναι σβηστά και πένθιμο μωβ.Τα ίδια τα χρόνια μυρίζουν αν τα επαναφέρεις στη βιτρίνα, η μυρωδία δίνει την αίσθηση του χρόνου που κυλάει, η αίσθηση του χώρου όπου τα πάντα μπορεί να συμβούν μετά απο πολύ καιρό ασκήσεων σαμουράι και ανώφελων μαχών.Μυρίζει ο ουρανός καθαριότητα και η καμπίνα του αεροπλάνου παγωμένη οροσειρά , μυρίζει ο καφές άνεση στιγμιαία , οικειότητα αγνώστου επιβάτη που δεν θα τον ξαναδείς.
2.Μυρωδιά πολυβόλου μέσα στις πλατείες.
1.Το μικρό μπουκάλι ανοίγει.Μια συγκεκριμένη γόμα φράουλα τρυπημένη με την μύτη του μολυβιού , η οικεία μυρωδιά του ξύσματος , σπέσιαλ γαρνιτούρα σε μικροσκοπική μαγειρική διακοπών , με λάσπη και αχλάδια.Οι εποχές μυρίζουν και αυτές .Η άνοιξη έχει κάτι από ρούχα απλωμένα , που χάνεσαι μέσα σε γαλάζιες ρίγες ή μοτίβα με τέντες τσίρκο , φρούτα αποξηραμένα μέσα σε κάβες που ακούνε χαμηλά τραγούδια για μια ουτοπία αυταρέσκειας.
Το καλοκαίρι, στεγνό σα σταφίδα ζητιάνος, μυρίζει μπετόν οικοδομής που κάθισε μια πεταλούδα στις βέργες της αναμονής, ορόφου που δεν χτίζεται ποτέ.Μυρίζει κολόνια αναμεμιγμένη, με την ζέστη που ανταποδίδει η άσφαλτος όταν όλα ησυχάσουν μέσα στα κίτρινα φώτα της πόλης που δεν έχει αρχή και τέλος όπως η έρημος.Το φθινόπωρο μυρίζει όλα μαζί χρόνια πριν πακεταρισμένα, όπως τα ξερά σύκα , μυρίζει δίψα για γεναιοδωρία από τη μέρα που μικραίνει, μυρίζει τόνους βροχής που θα ξεσηκώσουν διακριτικά όλο το γιαπωνέζικο χωριό με χιούμορ.Μυρίζει λαμπάκι αναμμένο και χόρτο κομμένο, μυρίζει μέταλλο απο γυαλί πρεσβυωπίας υπαλλήλου που γερνάει στην ίδια καρέκλα.
Το φθινόπωρο μυρίζει βιντεοκασέτα.Ο γέρος χειμώνας τρώει μια καραμέλα ευκάλυπτο και ύστερα φυσάει την κρύα αναπνοή του στα κεφαλάκια.Το ουίσκι , ζεστή εσωτερική διακόσμηση, μετατρέπει το σαλόνι σε αμπάρι, αυτόν που ήπιε το περισσότερο σε ναύαρχο που τρεκλίζει καμαρώνοντας την καταστροφή του στόλου του.Ο χειμώνας μυρίζει ποτάμι άδειο και ατελείωτες μετακομίσεις, μέχρι να βρεθεί ο τόπος και η θέα.Η μυρωδιά κρατάει τους ανθρώπους κοντά, πάνω απ όλα το καλό του είδους, αν και συχνά εισβάλλει η βίαιη μυρωδιά του αίματος στα ολόγλυκα ρουθούνια.Μυρίζουν οι νύχτες διάφορα άνθη , πορτοκάλια που είναι σβηστά και πένθιμο μωβ.Τα ίδια τα χρόνια μυρίζουν αν τα επαναφέρεις στη βιτρίνα, η μυρωδία δίνει την αίσθηση του χρόνου που κυλάει, η αίσθηση του χώρου όπου τα πάντα μπορεί να συμβούν μετά απο πολύ καιρό ασκήσεων σαμουράι και ανώφελων μαχών.Μυρίζει ο ουρανός καθαριότητα και η καμπίνα του αεροπλάνου παγωμένη οροσειρά , μυρίζει ο καφές άνεση στιγμιαία , οικειότητα αγνώστου επιβάτη που δεν θα τον ξαναδείς.
2.Μυρωδιά πολυβόλου μέσα στις πλατείες.